W książce zostały zaprezentowane badania nad architekturą ogólnodostępnych przestrzeni we współczesnych hotelach z uwzględnieniem globalnych przekształceń, jakie w niej nastąpiły od lat 80. XX w. W związku z tym szczególny nacisk położono na takie elementy, jak: zagospodarowanie terenu, wejście główne z holem, strefy gastronomiczne, odnowa biologiczna i sport, centra konferencyjne i kasyna, zwracając uwagę na rosnącą aktywność użytkowników i intensyfikację dwóch głównych tendencji, tj. wzrostu powierzchni użytkowej i wielofunkcyjności.
Wśród przedstawionych typologii dotyczących systematyki ogólnej i szczegółowej architektury hoteli oraz ich ogólnodostępnych przestrzeni znalazły się również propozycje autorskie. Uporządkowanie wiedzy i pojęć posłużyło charakterystyce elementów projektowych tej przestrzeni w obszarach: stylu i estetyki, utopii i kiczu, uniwersalnego dostępu i wyposażenia, rozwiązań zrównoważonych i parametrów mikroklimatu, akustyki, widoczności i oświetlenia, materiałów oraz aktywizacji życia społecznego.
W ramach prowadzonych rozważań potwierdzono, że typ wielofunkcyjnej ogólnodostępnej przestrzeni w hotelach (kształtowanej pod wpływem fizycznego i niematerialnego kontekstu miejsca) decyduje o typie hotelu, co z kolei znajduje odzwierciedlenie w przyznawanej mu kategorii. Udowodniono również, że hotelowe strefy ogólnodostępne to przykład optymalnego projektowania zintegrowanego.