Gematria, geometria i inne fenomeny w architekturze judaizmu

Niniejsza monografia powstała na bazie pracy doktorskiej autora, zatytułowanej Architektura judaizmu – wybrane aspekty zagadnienia na przykładach zachowanych synagog z XVII i XVIII w. z terenu obecnej Polski. W obu publikacjach autor próbuje pokazać za pomocą pewnych fenomenów, czym właściwie jest architektura judaizmu. Pod względem semantycznym zagadnienie rodzi więcej pytań niż odpowiedzi. To przychodzące na myśl jako pierwsze dotyczy powodu użycia pojęcia architektury judaizmu zamiast pojęcia architektury żydowskiej. Architektura judaizmu implikuje związki z religią. Odnosi się do przestrzeni, które służą rytuałowi nie tylko religijnemu, ale i społecznemu. Z tego względu znika problem żydowskości architektury, a więc jej przypisania konkretnej grupie społecznej. Jest to o tyle istotne, że na skutek ograniczenia dostępu do cechów rzemieślniczych Żydzi zwykle nie byli muratorami. Z tym związana jest niemożność zakwalifikowania bożnic do architektury żydowskiej – większość z nich została bowiem wzniesiona przez chrześcijan. Jeśli jednak bożnice wznosili chrześcijanie, to czy można mówić o architekturze posiadającej cechy odpowiadające judaizmowi? Trudność w sformułowaniu definicji architektury judaizmu uniemożliwia natomiast określenie jej fenomenów.
— fragment Wstępu