Wrocławskie instytucje związane z rolnictwem powstały w latach 90. wieku, a ich głównym zadaniem było wspieranie rozwoju obszarów wiejskich i poprawa warunków życia na wsi. Początkowo ich praca skupiała się na odbudowie sektora rolno-żywnościowego oraz rozwiązaniu aktualnych problemów rolnictwa i mieszkańców wsi.
Dzięki przeobrażeniom strukturalnym, instytucje mogły rozszerzać swoją działalność, podnosząc kwalifikacje rolników, zapewniając im dostęp do specjalistycznej wiedzy oraz chroniąc ich dochody poprzez działania interwencyjne.
Ich działalność stała się silnym bodźcem i szansą na przyspieszenie modernizacji i rozwoju obszarów wiejskich. Miało to ogromne znaczenie podczas przystosowywania polskiego rolnictwa do wymogów i struktur krajów unijnych.
W książce został ukazany proces powstawania i rozwijania się instytucji związanych z rynkiem rolnym po przemianach ustrojowych oraz w okresie niezwykle ważnym dla transformacji rolnictwa polskiego – przed i po akcesji Polski do Unii Europejskiej. Przeanalizowany został też wpływ, jaki wywierały one na przemiany zachodzące w gospodarce rolnej ze szczególnym wskazaniem efektów produkcji roślinnej i zwierzęcej na Dolnym Śląsku. Zbadany został również wpływ instytucji okołorolniczych na rozwój agroturystyki i gospodarstw ekologicznych oraz rezultaty ich działań w przygotowaniu działalności rolniczej do wymogów unijnych.