Pionierski okres powstawania wyższych uczelni w leżącym w gruzach powojennym Wrocławiu rozpoczyna się 10 maja 1945 roku, kiedy to członkowie Grupy Kulturalno-Naukowej przystąpili do zabezpieczania i porządkowania naukowo-dydaktycznych obiektów uczelni i do doprowadzania ich do stanu używalności. Na tym tle książka opisuje działalność niewielkiej grupy członków Akademickiej Straży Uniwersytetu, z której wyłoniła się Straż Akademicka Politechniki.
Książka ta jest rozszerzeniem pierwszego wydania, gdzie opisano rok 1945 i nie jest suchym sprawozdaniem, lecz opowiadaniem o ludziach i zdarzeniach zabarwionym niekiedy zabawnymi anegdotami. Krótkie opisy okoliczności powstawania i organizowania Akademickiego Związku Sportowego, Bratniej Pomocy Akademickiej oraz okoliczności organizowania nauki i dydaktyki w Politechnice Wrocławskiej rzucają światło na warunki życia i pracy w tamtych czasach. Liczne archiwalia pokazane w formie załączników dokumentują treść wspomnień. Biogramy niektórych członków Straży Akademickiej ilustrują ich drogę życiową.
W niniejszym wydaniu dodano zwięzłe opisy działań niektórych dawnych członków Straży Akademickiej, będących wówczas studentami uczelni. Jeden rozdział książki poświęcono anegdotom o nieżyjących już pierwszych profesorach oraz o zdarzeniach związanych z egzaminami. W zakończeniu przedstawiono, w jaki sposób Politechnika uczciła 60 lat swego istnienia.
Autorem wspomnień jest Zdzisław Samsonowicz, który już 15 lipca 1945 roku został członkiem Straży Akademickiej Politechniki i na tej uczelni przeszedł długą drogę od zastępcy asystenta przez adiunkta, docenta do profesora zwyczajnego. Mimo przejścia na emeryturę w 1993 r. do dziś jest związany z uczelnią i Stowarzyszeniem Absolwentów Politechniki Wrocławskiej, które było inicjatorem powstania tej książki.