Najprostszym, jakościowym sposobem ultradźwiękowego transmisyjnego obrazowania struktury ośrodków biologicznych jest zobrazowanie projekcyjne (UP), czyli wizualizacja średnich wartości parametrów impulsowej fali ultradźwiękowej po przejściu, podobnie jak w przypadku klasycznej rentgenografii. Bardziej zaawansowaną, ilościową metodą obrazowania jest ultradźwiękowa tomografia transmisyjna (UTT), wymagająca skanowania badanej struktury z możliwie wielu kierunków dookoła oraz rekonstruowania obrazu za pomocą specjalizowanych algorytmów tomograficznych, podobnie jak w klasycznej rentgenowskiej tomografii komputerowej CT. Niewątpliwą zaletą stosowania ultradźwięków w celach diagnostyki medycznej in vivo jest ich nieszkodliwość i nieinwazyjność. Zarówno UP, jak i UTT są metodami umożliwiającymi wizualizację nie tylko granic struktur (jak w przypadku USG), lecz także zmian ciągłych. Możliwe jest tu również jednoczesne uzyskiwanie obrazów przedstawiających rozkłady lokalnych wartości kilku różnych parametrów akustycznych, które w połączeniu umożliwiają dokonanie właściwej diagnozy.
W książce przedstawiono strukturalną i akustyczną charakterystykę ośrodków biologicznych i ich fantomów, badania w zakresie wytwarzania w nich transmisji i odbioru fal ultradźwiękowych oraz pomiary, obliczenia i analizy w zakresie ultradźwiękowych transmisyjnych metod obrazowania ich struktury (UP, UTT). Przeprowadzono również analizę porównawczą metod diagnostyki medycznej stosowanych w badaniach piersi z metodą UTT. Szczególną uwagę poświęcono charakterystyce i ultradźwiękowemu obrazowaniu transmisyjnemu tkanki piersi kobiet ze względu na możliwość wykorzystania metody UP i UTT do precyzyjnego obrazowania struktury wewnętrznej tego narządu w celu wczesnego wykrywania zmian nowotworowych.