Gospodarka o obiegu zamkniętym, czyste technologie, zielona energia, odnawialne źródła energii to pojęcia związane bezpośrednio ze strategią ochrony klimatu i nowoczesnej inżynierii środowiska. W tę strategię doskonale wpisuje się temat monografii, a mianowicie odzyskiwanie wody (wraz z cennymi składnikami mineralnymi) z ciekłej frakcji pofermentu pochodzenia komunalnego. Masa pofermentacyjna to produkt uboczny powstający w biogazowni w wyniku beztlenowej fermentacji metanowej, który niekoniecznie powinien być uznawany za odpad, ale za potencjalne źródło wody, substancji mineralnych przydatnych do produkcji nawozów i energii. Aktualność podjętego problemu i jego ważność w aspekcie korzyści środowiskowych, ale i profitów ekonomicznych jest bezdyskusyjna.
W monografii skoncentrowano się na pofermencie pochodzącym z biogazowni komunalnej, co jest dodatkowym walorem pracy, gdyż jest to obszar słabo jeszcze rozpoznany. W celu odzyskania wody o jakości nadającej się do jej rolniczego wykorzystania zastosowano zarówno konwencjonalne procesy separacyjne, jak i filtrację membranową oraz układy zintegrowane. Za oryginalne należy uznać włączenie technik membranowych (w tym wymuszonej osmozy) do technologii odzyskiwania wody z ciekłego pofermentu. Procesy membranowe mogą stanowić dobrą alternatywę dla konwencjonalnych metod oczyszczania ciekłego pofermentu, jednak ich zastosowanie wymaga właściwie dobranego wstępnego oczyszczania. W konsekwencji, najlepszymi (z punktu widzenia jakości otrzymanej wody) okazały się tzw. membranowe układy zintegrowane.
Z recenzji prof. dr hab. inż. Katarzyny Majewskiej-Nowak