Etyka w praktyce architektonicznej. Projektant, przestrzeń i miejsce

W polskiej literaturze naukowej dotyczącej architektury nieczęsto pojawia się krytyczna analiza postaw etycznych i teoretyczna refleksja nad kwestiami integralności dzieła architektonicznego i urbanistycznego. Przedstawiony tu tom, przynajmniej częściowo, zapełnia tę lukę, oferując zarówno podejście uogólnione – teoretyczne, jak i analizę przykładów, tzw. case studies z praktyki projektowej. Szczególnie ciekawe wydają się studia dotyczące etyczności projektowania przestrzeni publicznych: ich rozwiązań projektowych, ujętych jako odrębne dzieła i jako kontinuum kulturowe i zjawisko wspólnotowe. Dodatkowym walorem pracy jest jej interdyscyplinarność, uzyskana dzięki artykułom analizującym praktykę architektoniczną z pozycji humanistyki.
— Z recenzji dr. hab. inż. arch. Przemysława Nowakowskiego