Właściwości dynamiczne maszyn są jednym z podstawowych kryteriów stosowanych w projektowaniu układów mechanicznych. Są istotne ze względu na bezpośredni wpływ na drgania ustroju, emitowanie hałasu, wytrzymałość zmęczeniową, stabilność i sterowalność układów mechanicznych. Analizę właściwości dynamicznych obecnie najczęściej przeprowadza się za pomocą analizy zachowań modelu metodą elementów skończonych. Na podstawie modelu strukturalnego wyznaczany jest model modalny, który jest zbiorem częstości drgań własnych i odpowiadających im postaci drgań. Poprawność przeprowadzanej analizy zależy od zgodności zachowań modelu i obiektu dla tego samego rodzaju wymuszenia drgań. Dlatego wymagają one odpowiedniego dostrojenia do wartości zmierzonych na rzeczywistym obiekcie. Dobrze opracowany model pozwala na zbadanie zachowania się ustroju nośnego poddanego dowolnemu zmiennemu obciążeniu. Za pomocą analizy modalnej można poprawiać właściwości dynamiczne ustroju w celu minimalizacji rozprzestrzeniania się niekorzystnych drgań.
W pracy podjęto próbę opracowania metodyki oceny efektów dynamicznych występujących w wieloczerpakowych koparkach kołowych stosowanych w górnictwie węgla brunatnego, wykorzystując do tego symulacje komputerowe i badania doświadczalne. Zamieszczono zastosowanie wprowadzonej metodyki zarówno w stosunku do eksploatowanych maszyn, jak i w fazie projektu.