Pomiary pośrednie wykorzystujące techniki modelowania matematycznego w badaniach układu oddechowego

Monografia prezentuje nowe możliwości planowania, realizacji i analizy pośrednich pomiarów właściwości obiektów złożonych, wynikające z rozwoju technik modelowania matematycznego, metod przekształcania i wykorzystywania modeli w pomiarach pośrednich oraz z potencjału obliczeniowego mikroprocesorowej aparatury pomiarowej. Przedstawiono w niej teoretyczne podstawy pomiarów bezpośrednich i pośrednich, zasady opracowania i walidacji modeli fizykomatematycznych oraz metodologię stosowania symulacji komputerowych, redukcji modeli i analizy wrażliwości podczas opracowywania modeli odwrotnych wykorzystywanych w pomiarach pośrednich. Poruszono też problematykę nieinwazyjnego pomiaru właściwości obiektów złożonych, który polega na identyfikacji parametrycznej wraz ze sposobami określenia jej dokładności. Rozważania teoretyczne poparto przykładami badań jednego z najbardziej złożonych systemów fizjologicznych człowieka, jakim jest układ oddechowy. Zademonstrowano podstawowe problemy poznawcze, modele kompleksowe układu oddechowego, ich redukcję, modele odwrotne oraz wybrane metody pomiarów nieinwazyjnych.