Wydana w 2005 roku monografia pt.: „Przeobrażenia struktury przestrzennej małych miast Dolnego Śląska po 1945 roku” badała zjawiska urbanistyczne występujące w małych miastach Dolnego Śląska w okresie 1945 – 2000. Po 2000 roku nastąpiło przyspieszenie procesów modernizacyjnych miast polskich wynikające w największym stopniu ze wsparcia ekonomicznego jakie uzyskaliśmy po włączeniu Polski w 2004 roku w struktury Unii Europejskiej. Jednak już wcześniej Polska korzystała z tak zwanych funduszy strukturalnych. W okresie akcesyjnym przygotowującym nasz kraj do wejścia w skład Unii Europejskiej realizowane były programy polityki spójności w latach 2000-2006. Realizowane one były przez 4 fundusze strukturalne: Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny, Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz Finansowy Instrument Orientacji Rybołówstwa.
Celem takiej pomocy było zminimalizowanie różnic na wszystkich płaszczyznach pomiędzy państwami członkowskimi Unii. Polska skorzystała z tego wsparcia w bardzo dużym wymiarze, ze względu na wielkość naszego kraju, największego wśród nowych pretendentów unijnych. Zadaniem funduszy była pomoc dla regionów słabo rozwiniętych, restrukturyzacja obszarów, w których występuje zjawisko przemysłu zanikającego, a także zwalczanie bezrobocia. Wszystkie te działania w największym stopniu dotyczyły miast małych, które najbardziej dotknęła transformacja ustrojowa z 1989 roku. Dzisiaj bardzo łatwo zapominamy komu w ogromnym stopniu zawdzięczamy dzisiejszy poziom rozwoju naszego kraju, a wierzymy części polityków przekonujących nas, że to co nas otacza, to zasługa ich obecnych działań.
Kolejnym powodem do podjęcia prezentowanych w tym opracowaniu badań jest podjęta w 1999 roku reforma administracyjna kraju, która wiąże się ze zmianami modelu funkcjonowania wprowadzającego w miejsce podziału dwustopniowego kraju (gmina, województwo) podział trójstopniowy (gmina, powiat, województwo) zwiększając jednocześnie stopień dostępności organów samorządu lokalnego, co miało niebagatelny wpływ na procesy miastotwórcze.
I wreszcie powodem trzecim i najważniejszym jest zmiana paradygmatu urbanistycznego rozwoju miasta. Procesy które zachodzą od początku XXI wieku w obszarze teorii i modeli urbanistycznych, a także niewyobrażalnie szybki rozwój technologii informatycznych ze sztuczną inteligencja na czele, zmieniają sposób myślenia o przekształceniach i rozwoju miast niemal z dnia na dzień. Przykładowo w ciągu niecałych 20 lat myślenie o sposobach budowania systemów komunikacyjno-transportowych miast zmieniło się diametralnie. Inteligentne systemu transportu z udziałem pojazdów autonomicznych w miastach to dzisiaj już rzeczywistość mająca swoje pierwsze realizacje. Dotyczy to także zwiększenia świadomości mieszkańców i władz miast w obszarze ekologii a także wzrostu aktywności społecznej mieszkańców uczestniczących w działaniach partycypacyjnych. Wszystkie te czynniki są naszym zdaniem wystarczającym powodem do podjęcia badań nad uzupełnieniem obrazu przekształceń struktur przestrzennych małych miast Dolnego Śląska o to co stało się po roku 2000.