Trony w architekturze – architektura tronów

Praca jest rodzajem analitycznej sondy w rozległe i barwne dzieje ludzkości – poczynając od prehistorii, poprzez czasy starożytne do współczesności, obejmując zarówno kultury Zachodu, jak i egzotyczne kręgi Azji, Czarnej Afryki i Ameryki. Funkcję sondy pełni tu analiza kompozycji architektonicznej, związanej z tak istotnym akcentem przestrzennym – a zarazem zwornikiem idei politycznych i sakralnych – jakim był tron. Były nim zarówno proste i skromne konstrukcje, a nawet jedynie wyróżnione w przestrzeni miejsca, jak i monumentalne, urastające do rangi architektury formy, sygnalizujące bogactwem symboli i znaków, a także kosztowną materią, sprawowaną z nich władzę. Często jedynie przypominając o duchowej obecności osób, których sylwety naśladowały. Pełniły kluczową rolę w hierarchicznym świecie, olśniewając swymi formami w ceremoniale – zarówno na otwartych przestrzeniach, w procesyjnych orszakach, jak i we wnętrzach zamków i pałaców. Lśniły w promieniach słońca, ale były też głęboko skryte w półmroku sakralnych komór. Przypominają, a nawet ucieleśniają ciągłość władzy, stając się dzięki temu zarówno obiektami sakralnej i politycznej czci, jak i celem ataków jako znienawidzone symbole autokratycznej władzy.