Książka stanowi pierwszy, analityczny i krytyczny przegląd wrocławskiej architektury z okresu III Rzeszy, ukazanej na szerokim tle ówczesnego imperium Hitlera. Ponieważ sztuka narodowego socjalizmu nie powstała nagle – w 1933 roku, w pracy znalazły się również wątki poświęcone procesowi narodzin tej sztuki, społecznej atmosferze tamtych czasów oraz ważniejszym aktorom politycznej sceny jako jej współtwórcom.
Oprócz architektury wspomniane zostały związane z nią dzieła malarstwa oraz pomniki.
Przegląd obiektów zachowanych, zniszczonych lub tylko planowanych wzbogaca analiza ich roli jako propagandowych narzędzi reżimu, świadomie kształtujących zniewolone społeczeństwo III Rzeszy.