Przedmiotem badań jest model strukturalny gałki ocznej oraz możliwość symulowania za jego pomocą funkcji optycznych oka. Analizie poddano także aspekty mechaniczne pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego [IOP] techniką określaną jako tonometria aplanacyjna Goldmanna. Wyznaczone na drodze obliczeń numerycznych ciśnienie aplanacji okazuje sie nieliniową funkcją IOP, znacznie odbiegającą od przewidywań Goldmanna. Przeprowadzono szczegółową krytykę tej metody oraz zaproponowano nowy opis teoretyczny pomiaru, a także wynikający zniego formalizm umożliwiający korygowanie odczytu ze wzgledu na grubość rogówki i promień jej krzywizny.
Badania przyczyniły się też do uwiarygodnienia hipotezy samonastawności optycznej oka, mówiącej o tym, że ostrość obrazu na dnie oka jest niezależna od IOP – pomimo znacznych deformacji układu optycznego powodowanych zmianami ciśnienia. Ten efekt optyczny został wykorzystany do zidentyfikowania parametrów materiałowych powłok oka.